Vinckenweg

Op de kop af' vijftig jaar een verharde verbinding tussen dorp Geesteren en buurtschap West Geesteren. Het was burgemeester Jansen die in 1948 het oranje lint doorknipte en de naam onthulde van de weg waarvoor 20 jaar lang was geijverd: de Meester Vinckenstraat. Een andere naam was ook ondenkbaar geweest. Geen ander die de voorgaande 25 jaar van meer belang was geweest voor de buurt dan L. Vincken. Het is dan ook dat we nu wat langer stil staan bij de school te West-Geesteren en zijn hoofd, om volgende week verder in te gaan op de achtergrond van de overige straatnamen in de buurtschap tussen Geesteren en De Pollen. Louis Vincken. Met hem kwam een man naar West-Geesteren die de uitdaging niet uit de weg ging. En hoe kon het ook anders. Je moest anno 1923 wel van een avontuur houden om een baan als hoofdonderwijzer in St. Oedenrode op te geven en een schooltje te gaan leiden in een buurtschap die plaatselijk bekend stond als "Weustheed". Niet direct een plek voor een carrièrejager. Het Tubbergse gemeentebestuur had zich dat al in 1912 gerealiseerd toen het moest adverteren voor een onderwijzer. Wie wilde er nu naar een plek met de naam "Woeste Heide"? Omdat er wel eens gesproken werd van "De West", werd op voorstel van burgemeester Ten Holder dus maar besloten om "West-Geesteren" te vermelden in de annonce. Aanvankelijk met succes want meester Spitzen uit Montfoort liet zich strikken. Maar Spitzen had het al na een jaar bekeken en vertrok. Waarom is niet bekend. Het kan zijn dat hij elders meer kon verdienen. De gemeente Tubbergen stond er volgens krantenpublicaties uit die tijd bekend niet al te royaal met de geldbuidel te zwaaien. Het blijft gissen waarom Spitzen zo snel vertrok, maar net zo waarschijnlijk is, dat de goeie man niet kon aarden in de afgelegen buurtschap. Spitzen werd opgevolgd door meester Hendriks uit Didam. Deze bleef tien jaar. En toen was daar in 1923 Louis Vincken. Geboren in het Limburgse Weert in 1892, slaagde bij voor onderwijzer op 18 jarige leeftijd en bekleedde die functie in achtereenvolgens Soerendonck, Oirschot, ‘s Hertogenbosch en, na het behalen van de hoofdakte, in St.Oedenrode. West-Geesteren had zich geen betere kunnen wensen. Vincken ontpopte zich als een gedreven man die zeer begaan was met "zijn school", "zijn kinderen" en zijn "West". Hij zou er dan ook niet meer weggaan en min of meer in het harnas sterven. En bij wist het nodige gedaan te krijgen. Zo leren de annalen van de school dat de gemeente aanvankelijk de bouw van een turfschuur bij de school afwees. Er was immers al een turfschuur maar daar, zo merkt de gemeente fijntjes op, stond de auto van het hoofd der school in. Zo gemakkelijk waren ze alleen niet van het hoofd af, en negen dagen later kon Vincken alsnog aantekenen "Gemeente besluit tot bouw turfschuur". Op 24 oktober 1924 lezen we over een eerste briefwisseling tussen Vincken en de gemeente die uiteindelijk zou leiden tot het doortrekken van de drinkwaterleiding naar West-Geesteren. In die eerste brief gaat het over de kwaliteit van het drinkwater uit de schoolpomp. Er komt een onderzoek van de Almelose apotheker Backer en dat leert dat er teveel ijzer in het water zit. De aanschaf van een nieuwe schoolpomp is het eerste resultaat, maar als zich in 1933 opnieuw problemen voordoen met de kwaliteit van het water, kan de gemeente er niet langer onderuit. Nog dat zelfde jaar wordt aan de Waterleiding Maatschappij Overijssel gevraagd wat er voor nodig is om de school op het waterleidingnet aan te sluiten en al in 1934 sluit smid G. Haarhuis de kranen aan. Zo het een hoofd der school in zijn tijd betaamde, vervulde Vincken de nodige openbare functies. Zo leidde hij het zangkoor, de fanfare, was hij bestuurslid van het ziekenfonds en hanteerde bij de voorzittershamer van voetbalvereniging Stevo. Bovendien was hij penningmeester van de Federatie Landelijke Rijwielpadverenigingen. Gezien die functie is het ook niet vreemd dat hij ijverde voor een goede ontsluiting van West-Geesteren met een verharde weg. Ook dat doel zou hij realiseren, zij het dat hij het zelf niet meer mocht beleven. Op vrijdag 13 februari 1948 trok hij ziek en, naar zou blijken voor het laatst, de deur van de school op "De West" achter zich dicht. Een hartaanval werd hem in de nacht van zondag 15 op maandag 16 februari fataal en op 19 februari werd hij begraven op het kerkhof in Geesteren. "Zijn weg" kwam later dat jaar klaar. "Zijn school" zou nog acht jaar open blijven. Vanaf 1951 nog alleen met Nederlands Hervormde leerlingen. Op 1 juni 1956 was het gedaan met het onderwijs aan "de school op de West” op dat moment met negen leerlingen de kleinste van Nederland.